Dla Pacjenta

Subskrybuj RSS

Leczenie planowane wymagające uprzedniej zgody NFZ

W związku ze zmianą przepisów prawa, wnioski do dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ dotyczące leczenia planowanego poza granicami kraju, od dnia 1 września 2020 r. należy składać do Prezesa NFZ, na adres: Centrala NFZ, ul. Rakowiecka 26/30, 02-528 Warszawa.

Dotychczas stosowany wzór wniosku pozostaje aktualny – wzór wniosku do dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ został określony załącznikiem Nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie wydawania zgody na uzyskanie świadczeń opieki zdrowotnej poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu (Dz.U. poz. 1551).

Jeżeli chcesz leczyć się poza granicami Polski i uzyskać finansowanie tego leczenia z NFZ, to musisz uzyskać zgodę Prezesa NFZ. Zgoda na takie leczenie jest wydawana w formie decyzji administracyjnej – przed rozpoczęciem leczenia.

Jak uzyskać zgodę na leczenie

Złóż wniosek o planowane leczenie poza granicami kraju wraz z załącznikami. Obowiązują dwa wzory wniosków – różni je powód, dla którego udajesz się na leczenie za granicę:

jesteś zapisany na listę oczekujących na wykonanie określonego świadczenia w Polsce, ale leczenie nie może zostać przeprowadzone w terminie niezbędnym (czas oczekiwania jest zbyt długi w stosunku do Twojego aktualnego stanu zdrowia),

Zbyt długi czas oczekiwania na leczenie w Polsce

leczenie, które jest dla Ciebie niezbędne, nie może zostać przeprowadzone w placówkach na terenie Polski.

Brak możliwości leczenia w Polsce

NFZ przeprowadzi postępowanie wyjaśniające i jego wynik będzie dla Ciebie pozytywny. Oznacza to, że potwierdzone zostaną przesłanki wskazane w przepisach prawa, które pozwolą nam na sfinansowanie Twojego leczenia za granicą.

Uwaga! NFZ nie ma możliwości finansowania poza granicami Polski leczenia w ramach badań klinicznych, leczenia eksperymentalnego oraz leczenia, które nie należy do świadczeń gwarantowanych w Polsce.

Podstawy prawne

Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.), zwana „ustawą o świadczeniach”
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie wydawania zgody na uzyskanie świadczeń opieki zdrowotnej poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu (Dz. U. poz. 1551), zwane „rozporządzeniem w sprawie wydawania zgody”
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 3 września 2020 r. w sprawie wykazu świadczeń opieki zdrowotnej wymagających uprzedniej zgody dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia (DZ. U. z 2020 r., poz. 1556), zwane „rozporządzeniem w sprawie wykazu świadczeń”
Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie kryteriów medycznych, jakimi powinni kierować się świadczeniodawcy, umieszczając świadczeniobiorców na listach oczekujących na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej z dnia 26 września 2005 r. (Dz. U. Nr 200, poz. 1661), zwane „rozporządzeniem w sprawie kryteriów medycznych”
Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie sposobu i kryteriów ustalania dopuszczalnego czasu oczekiwania na wybrane zakresy świadczeń opieki zdrowotnej z dnia 9 listopada 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1948), zwane „rozporządzeniem w sprawie dopuszczalnego czasu oczekiwania”
Rozporządzenia Ministra Zdrowia wydane na podstawie art. 31d ustawy o świadczeniach, określające wykazy świadczeń gwarantowanych w poszczególnych zakresach świadczeń, zwane dalej „rozporządzeniami w sprawie świadczeń gwarantowanych”
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 284 z 30.10.2009, str. 1, z późn. zm.), rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. L 166 z 30.04.2004, str. 1 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1231/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. rozszerzającego rozporządzenie (WE) nr 883/2004 i rozporządzenie (WE) nr 987/2009 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi rozporządzeniami jedynie ze względu na swoje obywatelstwo (Dz. Urz. UE L 344 z 29.12.2010, str. 1), zwane dalej „przepisami o koordynacji”
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24 z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej (Dz. Urz. UE L 88 z 4.04.2011 r., str. 45 z późn. zm.), zwana dalej „dyrektywą transgraniczną”